zondag 23 november 2014

De kleuren van een seizoen

Zonnestralen in een gekleurde tuin. De natuur maakt zich op voor de winter. 
Wij doen hetzelfde met onze garderobe.

Rokjespatroon: Ottobre Design, editie lente 2010.
Stoere leren jas: overgenomen van de oudere broer. 
En dus met een bedenkelijk pruillipje, althans in den beginne. 

Gelukkig bleek de jas minstens even goed te swingen als de rok.




Wat vooraf ging: het grasveld blaadjesvrij maken...



... en genieten van al het vergankelijke moois, wat we zomaar in onze eigen tuin terugvinden.








Summer's over, folks.

zondag 16 november 2014

Een rondje rode loper

De Boekenbeurs is afgelopen, de boeken gepakt, de letters opgeborgen. En ondanks het feit dat ik een fervente lezeres ben, zal de Boekenbeurs editie 2014 om meer dan drukinkt op kersverse pagina's in mijn geheugen gegrift blijven. 

Deze Boekenbeurs schreef immers ook een verhaal voor mijzelf, over het dappere naaistertje dat zich, wars van blikken vol ongeloof (de blik van haar eigen spiegelbeeld inbegrepen...), zes jaar geleden inschreef voor een basiscursus naaien in het volwassenonderwijs.


De jaren gleden voorbij, en steeds meer voelde ik me thuis in de wondere wereld van stoffen, stikken, stijl, patronen,... Naaien is fantastische combinatie van techniek, mode, creativiteit, meetkunde, geschiedenis, sociale invloeden,... Er zit zo ontzettend veel vervat in de kledingmakerij, je kunt blijven leren en lezen, kijken en genieten, met een hoofd vol ideeën en in een wereld waar de tijd wegvalt.

En dat was wat ik deed. Met volle goesting en gretigheid. En toen, eind 2013, begon ik aan de laatste module van 'realisaties dameskleding': de feestjurk.


Het moest er eentje worden waar ik mijn tanden in kon zetten. Eentje met een nauw aansluitend lijfje, schouderloos, en dus met baleinen, en met een wijde jurk in zijde en organza. Een jurk voor een prinsessenbal, anno 21e eeuw. 

Testversie in baalkatoen. Het lijfje heeft nog geen
horizontale doorsnede en de rok is nog overal even lang.

Een jurk ook, die bestaat uit 62 patroonpuzzelstukjes en vier lagen stof en met een inwendige structuur om alles mooi 'op te houden'. Een jurk, dus, waar ik wel degelijk mijn tanden in kon zetten.

Zicht op de binnenkant:bovenaan de voering van het lijfje in groene Venezia,
met een ondervoering van rode organza. Onderaan de buitenstof van zijde,
met een ondervoering van flanel... uit een oud, gerecycleerd laken ;-) 

De bovenlaag is tafzijde met een ingeweven sierdraad, daaronder zit ondervoering van flanel. De voering is groene Venezia met een ondervoering van organza. In deze laatste zitten de tunneltjes gestikt voor de baleinen. 

Organza is een heel lichte maar behoorlijk stijve stof, waardoor we geen nauwelijks extra gewicht bijdraagt maar wel veel 'inwendige steun' levert. De laag flanel zorgt er dan weer voor dat de baleinen niet aftekenen in de bovenstof.


De tunneltjes voor de baleinen, die vertikale steun geven, en het ingenaaide
taillelint, wat voor horizontale verankering zorgt.

De bruine lijntjes zijn stroken geknipte zijde, die precies overal even
breed moesten worden ingenaaid en netjes op elkaar dienden aan te sluiten.

Na drie maanden werken - a rato van een dag per week - naaide ik het laatste steekje dicht en was de jurk klaar. Ze bezorgde me een prachtige eindscore en een getuigschrift: officieel gecertifieerd in de damesmode! Hoera! 


"En, wanneer ga je ze nu dragen, je pronkstuk?" hoorde ik steeds weer. "Heb je een geschikte gelegenheid in het verschiet?"

Waarop ik zuchtte en 'nee' schudde. Geen feestjes in het vooruitzicht, geen cocktailparty's, en al helemaal geen prinselijke bals. 

En dus verdween de jurk in een kledinghoes en verhuisde naar de kast. Een enkele mottenbal als gezelschap. 

Tot ik ergens deze herfst mijn eerste stapjes in Facebookland en Blogland zette, en al snel verwijzingen zag naar een grote wedstrijd die in het koninkrijk georganiseerd zou worden! Twintig creaties zouden worden uitgekozen door het verzamelde volk, en de verkozenen mochten hun winnend stuk zelf op de catwalk showen!


Als dat geen goede gelegenheid zou zijn om de jurk van stal uit de kast te halen en haar five minutes of fame te bezorgen! Toen de jurk vernam dat we voor de fotosessie samen naar een heus kasteeltje zouden trekken, ruiste ze alvast met al haar rokken van opwinding. Op deze prachtige locatie voelde ze zich alvast helemaal thuis! Maar hoe zou het volk oordelen?

En jawel, na enkele weken nagelbijtende spanning, kwam het bericht dat mijn jurk samen met een deze van een twintigtal andere naaisters een rondje mocht draaien op de catwalk, met mij erin!

Eindelijk brak de grote avond aan. Alle winnaressen werden eerst vakkundig onder handen genomen door twee make-up dames - in een soort bezemhokje onder de trap. Ja, het was krap, en het werd nog krapper toen een reuzegrote, bordkartonnen stripheldin als geïmproviseerd kamerscherm werd binnengebracht, zodat we ons daarachter toch een beetje discreet konden omkleden ;-)  


Maar gelukkig zie je daar de humor wel van in en na verloop van tijd waren alle snoetjes van een laagje vernis voorzien. In twee groepen van tien paradeerden we vervolgens richting catwalk, alwaar we de laatste instructies ontvingen over hoe we moesten lopen. 

Als een rijtje dominoblokjes.... Tien handgemaakte creaties en hun maaksters.

Six down, four to go. Genieten van het moment :-)
En toen was het mijn beurt! Die paaltjes stonden daar zo uitnodigend...
'Strike a pose' bleek onontkoombaar.
En daar gaan we dan!
Tien winnaars voor de verzamelde camera's.
Life in the spotlights.

Het was een leuke ervaring, met toffe medewinnaressen. Mijn jurk en ikzelf genieten nog steeds een beetje na!