vrijdag 22 augustus 2014

Schaapjes tellen in het aardbeienveld

Als er een soort kledingstuk is dat hier al jaren niet meer wordt gekocht, dan is het wel de pyjama.
En al jaren volg ik voor deze pyjama's hetzelfde patroon uit een oude, afgebladderde Ottobre, waarover zowel de kroost als ikzelf dik tevreden zijn.

En toch koos ik deze keer voor iets anders, een meer zomers modelletje. Ik diepte ergens een t-shirtpatroon op, downloadde het shortpatroon van Lil' Blue Boo en grabbelde ten slotte dan toch nog naar het broekpatroontje uit die ouwe trouwe Ottobre.


De aardbeientricot (herkenbaar als een van de meer recente Heather Ross-motiefjes) lag hier al enige tijd te wachten op verwerking. Ik zocht en vond bijpassende paarse jersey en groenige boordstof en toog aan het werk.

Zomerbruine teentjes.

Hmm. Rare tricot. Daar zit bijna geen 'rek' op. Vermoedelijk bevat de stof geen elastaan en haalt ze haar beperkte uitrekvermogen enkel uit de manier van vervaardigen (miniatuurbreien, eigenlijk), uit de tricotlusjes zelf dus?

Hokus pokus simsalabim...
... en ik heb een korte broek aan!

Eens ik de schoudernaden had dichtgenaaid en de 'hoofdingang' aanschouwde, begon ik stevig te twijfelen of Jongste haar hoofdje daar wel doorheen zou kunnen wringen. Aangezien de dochter zelve op dat moment al in een andere pyjama in dromenland vertoefde, naaide ik door tot het truitje klaar was - op het halsboordje na. De onzekerheid bleef evenwel knagen.

En jawel hoor. Zelfs schoenlepels en zuignappen zouden het kind haar hoofd niet door dat stugge gat hebben gekregen. Wat nu gedaan? Even opties afwegen, en een extra rondje knippen later had de hoofdingang een sleutelgat. Altijd handig, zo sleutel op de deur.


Volgende hindernis: het halsboordje in boordstof mooi rond dat kleine sleutelgaatje laten lopen. Vooral het aspect 'platliggen' was blijkbaar een brug te ver. Dus duwde ik na veel gesakker nóg wat langer en nóg wat steviger met het strijkijzer op het koppig opwippende rondje... Uh oh. Een Gele Strijkijzerafdruk was mijn deel...

De ene hersenhelft probeerde de andere er nog van te overtuigen dat het Toch Maar Nachtkledij Was En Dat Niemand Dat Zou Zien.
"Ja tarara", sprak de andere hersenhelft, en dook het internet in op zoek naar een oplossing.

Bezoek van Poes aka Da Photobomb.

'Weken in azijn' werd meermaals als remedie geopperd. Hmm. Vreemd. Ik dacht dat azijn net gebruikt werd voor het 'vastzetten' van kleuren? Enfin, proberen maar, die handel. Na een nachtje weken leek de vlek inderdaad precies weg?! En oh wonder, oh mirakel, zelfs na drogen zagen de aardbeitjes er weer zomerfris uit!


Zo kon de dochter haar zomerpyjamaatje toch nog inwijden, in langgebroekte en in kortgebroekte versie. En knuffel Wolletje, die zag dat het goed was.

The End


Geen opmerkingen:

Een reactie posten