vrijdag 5 september 2014

Naaien met verf


Na de voorstelling van zonendochterhuiskat en zelfs kamerkabouter, is het misschien een goed moment om ook schrijfster dezes eens fotografisch ten tonele te roepen. De gelegenheid voor de gelegenheid vinden we daarvoor bij Sophie van de blog Ada Spragg, die dezer dagen het tweestuks in de kijker zet. Een deux-pièceke dus, dat ik een tijdje geleden in elkaar zette.



Het is algemeen geweten: een deux-pièce bestaande uit een getailleerd jasje en een rok oogt makkelijk klassiek of zelfs een tikje conservatief. En nu wou ik weliswaar een wat chiquer pakje, maar camel of marineblauw mist toch net dat beetje spontaneïteit! Op zoek naar een wat specialere stof dus, en mijn goesting vond ik in Den Boom in Lier. 

Ik viel als een blok voor dit weefsel, het lijkt wel of er met de grove borstel op geschilderd is. De stof zelf is op het eerste zicht nogal ruw geweven, maar elk van de 'draden' bestaat in feite uit een bundel aparte, losse draden. Dat rafelt dus als gek bij het knippen!

Uit voorzorg heb ik alle patroondelen meteen na het knippen met een korte steeklengte binnen de naadwaarde doorstikt (in het Engels heet dit staystitching) om de boel zoveel mogelijk bij elkaar te houden, en pas daarna overlockt. Overlocken kan de stofranden die in schuindraad zijn geknipt - typisch bij rondingen zoals het armsgat - immers uitrekken, dus zeker bij patroondelen met stevig bochtenwerk houd je het overlocken van de rafelrand best als tweede stap.



Het jasje is gebaseerd op een patroon uit een oude Modellina (typisch ik , een patroon kiezen met een beschrijving in een taal die ik nauwelijks begrijp...), dat ik uiteindelijk dan toch verlengde omdat ik er zakjes in wou en het oorspronkelijk patroon daarvoor niet lang genoeg was. Yeah, I know...

Het rokpatroon komt uit Burda Style van april 2012: een kokerrok zonder tailleband en met opgaande naden. En, het mag gezegd, dit is de eerste keer dat ik me aan een kokerrok waagde.

Ik ben namelijk gezegend met een, zoals dat in styling heet, 'peervormig figuur' aka het 'A-type'. Smalle schouders, een nog eveneens behoorlijk smalle taille en dan plots... heupen! De harde feiten: 87/72/105, oftewel maatje 36 bovenaan, 38 in het midden en dan plots een ruime 42, Gevolg: in de winkel een kokerrok vinden die past (of waar ik überhaupt in geraak) is on-mo-ge-lijk! Een smalle rok leek niet voor me weggelegd.


Alleen... er zijn zo van die dagen dat een vrouw haar innerlijke Joan Holloway ook eens wil bovenhalen, en dan wordt een kokerrok plots een onmisbaar attribuut.

En dan komt het plots wel weer heel handig uit als je wat kunt naaien! Je werpt nog een laatste keer een blik op de tabel met 'standaard' kledingmaten, zwiert deze vervolgens met stiekem genoegen het raam uit, grabbelt naar de dichstbijzijnde curved ruler en tekent een mooie, afgeronde curve van 38 naar 42.

Ahhh. Soms kan het leven toch simpel zijn :-)  In een enkele potloodtrek van de spichtige taille naar de wat euh... meer uitgesproken heuppartij.


Zowel het jasje als de rok zijn gevoerd met zilvergrijze Venezia. Ik heb er gelukkig ook aan gedacht om een bewegingsplooi toe te voegen in midden-rug, zodat de voeringstof niet onder ondraaglijke spanning komt te staan wanneer ik wild met mijn armen zwaai!

Wat het knippen betreft: ik heb geprobeerd om de verfstreken zo mooi mogelijk horizontaal te laten doorlopen. Zoals je ziet lopen de strepen over telkens min of meer dezelfde hoogte,  alsof de armlengte van de stofschilder niet verder reikte. 



Voor de patroondeeltjes van de zakbiezen zocht ik een plekje op de stof waar de dichtheid van blauw en wit vergelijkbaar waren met daar waar de zaksnede in het voorpand zou vallen. Op die manier blijven de zakjes zichtbaar, maar vallen ze ook weer niet zó erg op dat je blik er spontaan telkens weer naartoe trekt. Zelfde redenering voor de kraagdelen, vooral vanop de rug gezien.


Een trip naar de dichtstbijzijnde Veritas leverde me een setje bijpassende blauw-witte knopen op. En jawel, ik heb gebiesde knoopsgaten overwogen, omdat dat er nu eenmaal een pak 'deftiger' uitziet, maar de stof rafelde zo waanzinnig, dat ik het risico niet goed durfde nemen.


En hier zijn we dan!
Eén deux-pièce, goed voor een scheervlucht doorheen het leven van de drukbezette zakenvrouw (of sixties secretaresse? Alhoewel - daarvoor is mijn telefoontoestel nog niét niet retro genoeg...)
Enne... mochten deze carrièreopties niet meteen op mijn pad liggen: het vestje op zijn eigen past ook wonderwel bij een indigoblauwe jeans :-)






4 opmerkingen:

  1. Alhoewel ik niet zo'n fan ben van zulk klassiek ( in dit geval wat minder) deux-pieceke....vind ik wel dat het je beeldig staat!
    En amai....die rok geeft uw wespentaille goed weer, knap!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Merci zulle :-)
      En ja, ook voor mij is dit een vrij ongebruikelijk 'silhouet' (amai dat klinkt deftig... de invloed van het zakelijke pakje allicht!). Er ligt al een wat dagelijkser jurkje onder de naaimachine.

      Verwijderen